“Vandaag voorspelt een mooie dag te worden, het is de eerste zonnige dag van juni, en de temperatuur stijgt naar 24 graden. Het blijft droog, met een zachte zuidwester wind. De zomer is eindelijk begonnen!”
Het is fijn wakker worden als de dag zo begint! Ik heb zin in de dag en sta met een grote glimlach en energie binnen mum van tijd naast mijn bed. Ik doe mijn bikini aan, korte broek en top en pak mijn picknickmand in zodat ik voor de files op het strand lig. Ook al is het hartstikke koud nog, maakt niet uit, ik weet dat ik straks helemaal opwarm van de zon. Ik heb zin om te zwemmen.
Hoe anders was ik die dag begonnen als het weerbericht bij het ontwaken ongeveer zo verliep:
“Vandaag wordt de koudste junidag van de eeuw, er is 90% kans op neerslag, er blaast een gure noordoosten wind, het is bewolkt en het kwik komt niet boven de 12 graden. Het lijkt erop dat de zomer zich nog niet laat zien!”
Ik zou het sowieso al iets kouder hebben die ochtend, nog maar even blijven liggen onder mijn warme donsbed en op mijn gemak koffie zetten en denken, ja, wat ga ik nu eens doen? Het gaat vast regenen, dus naar buiten wordt ‘m niet. De gedachte om naar het strand te gaan komt niet in mij op en ik trek een warme coltrui en een lange broek aan. Blijkbaar wordt het nog geen zomer.
Hoe vaak heb ik mijn dag laten beïnvloeden door de weersvoorspellingen? En hoe vaak keek ik op de weer app, of op buienradar? Als ik boodschappen ging doen, moest ik even kijken of er toevallig geen regenbui onderweg was. Want dan kon ik beter de auto nemen.
Een zomer wilde ik op vakantie en ik had zin in de zon. Een goede vriendin was een week vrij en ze was met haar caravan naar het noorden van het land gereden. Ze vroeg me of ik ook kwam met de camper, maar ik zag op de weervoorspellingen dat het slecht weer zou blijven in Nederland. Ik besloot om naar Zuid Europa te vliegen voor een week. Mijn vriendin lachte erom en vertrok naar Groningen: “Joh, die weersvoorspellingen kloppen toch nooit!”
Mijn vriendin stuurde dagelijks een foto van zichzelf in de hangmat, stralend blauwe Groningse luchten, prachtig weer gehad! Terwijl er elke dag bewolking en regen voorspeld werden. Halverwege haar vakantie vloog ik naar Griekenland, waar ik ook prachtig weer had. Gek genoeg had ik de voorspellingen voor daar niet bekeken, maar ja, ik wist gewoon dat het daar mooi zou zijn. Yep!
Hoe zit het nou met voorspellingen en modellen? Worden ze waar als je ze gelooft? Ik leefde in de veronderstelling dat mijn vriendin weg zou regenen in Groningen. Die paar dagen dat zij in de hangmat lag, zat ik binnen, want het regende in mijn tuin. Zij vertrouwde erop dat ze een prachtige week zou hebben en dat was ook zo.
En ik had dus een paar regenachtige dagen voor ik naar Griekenland vloog. Hoe kan dat? Is dit toeval? Of hebben wij invloed op de voorspelbaarheid van een weermodel? Wordt datgene wat ik geloof, ook waarheid om mij heen?
Ik verwijderde de weerapp op mijn mobiel en keek voortaan naar buiten. Regelmatig fietste ik in regenbuien en stapte ik doorweekt van mijn fiets af. Maar, dat resulteerde ook in leuke situaties! Dit voorjaar was het al in maart mooi weer. Overtuigend legde ik de tuinkussens ’s morgens al neer op de loungebank. Ik wist dat de zon opkwam. Elke morgen startte ik de dag met een bakje koffie in de tuin, gewikkeld in een wollen deken als het koud was. De zon liet zich elke dag wel even zien, daar rekende ik op. Dit jaar zie ik wel hoe de zomer gaat worden, ik heb nog geen plannen, al voel ik natuurlijk dat het een zonnige zomer gaat worden!
Genoeg over het weer gebabbeld. Wat mij de laatste twee jaar opviel, is dat de hele wereld in de greep was van modellen. Deze modellen waren meer doemscenario’s dan modellen te noemen. Er werd nooit mooi weer voorspeld. De voorspellingen waren dat er honderdduizenden mensen zouden overlijden aan een virus. Het werd de beeldbuis in geslingerd. In 2019 vroeg je je af of je met Pasen de caravan wel of niet uit de stalling zou halen. Of je wel of niet een weekendje ging kamperen, of het weer goed genoeg zou zijn. Een jaar later was er de corona-app van de publieke omroep die elke dag het aantal besmettingen, ziekenhuisopnames en coronadoden weergaf. Dat was even iets anders om je ‘druk’ over te maken!
De wereldbevolking volgde de voorspellingen op de voet, ze bleven en werden misschien wel steeds pessimistischer. In hoeverre keken wij nog zelf om ons heen om te zien wat er gebeurde? In hoeverre keken wij naar de lucht om te voelen en te zien wat voor weer het zou worden?
Wáren er wel wolken waar regen uit kon vallen?
Mensen waren afgeleid door de grote exposure van voorspellingen en zagen niet meer wat er voor zich afspeelde, wat ze zelf kunnen waarnemen. Zij werden door de angst in beslag genomen, dat de modellen waar werden. En wat als veel mensen geloven dat de voorspellingen uitkomen, wat doet dat met de uitkomst? Als er niemand in gelooft, is de uitkomst dan anders?
De reguliere media voorspelde grote aantallen sterfgevallen door het virus. De alternatieve media deed haar even fatale voorspellingen met als schuldige de injecties. In alle media werd voorspeld dat de wereldbevolking zou worden gedecimeerd.
Hoe komt het dat beide angstscenario’s in mijn werkelijkheid niet uitkwamen? Komt het omdat ik beide scenario’s niet geloofde? Dat ik alle mensen, ondanks hun vaccinatiestatus bleef knuffelen zonder angst? Dat ik me niet bezig hield met de modellen in de media?
Het covid-19 programma heeft verdeeldheid gezaaid. Angst voor de dood en angst en afkeer van je medemensen die een andere mening hebben. Oordelen over wat de één als goed en de ander als fout ervaart. Met als resultaat chaos en ruzie op twitter.
Bijna alle mensen kozen voor één van deze paden en velen hebben het ook weer losgelaten. Ik zag dat het analyseren van en het verzetten tegen een agenda, hetzelfde is als ermee akkoord gaan. Het moment dat ik doorkreeg dat mijn creatiekracht werd misbruikt, stopte ik daar direct mee. Het boek dat ik aan het schrijven was over de coronacrisis heb ik op mijn laptop gewist. De pakkende domeinnamen heb ik opgezegd. Dat is geweest. Nu ga ik mij weer eens druk maken over waar ik van de zomer de caravan ga neerzetten. Ergens waar het goed weer is, Scandinavië lijkt me wel wat. Het is er in de zomermaanden vast heerlijk warm en zonnig. Een passende bestemming voor mij dus.
Dit verhaal is opgenomen in het boek: ‘achter de afleiding, een bundel van ontwakingsmomenten in het Zelf’. Je vindt de verhalenbundel in de boekwinkel en bij de voordeelbundels. Veel leesplezier!
